Wieczornica
Popołudniami w szkołach panuje cisza, mrok i pustka. Słychać miarowe tykanie zegara i jesienny wiatr za oknami…
STOP! Przecież nie jest tak zawsze! Niecodzienne popołudnie spędziliśmy w naszej szkole ósmego listopada tego roku.
Tuż przed godziną 17 zaczęli przychodzić do szkoły uczniowie, ich rodzice, nauczyciele. Okazja była wyjątkowa, ponieważ tego dnia mieliśmy wspólnie świętować stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości.
Gdy za oknami zaczął zapadać zmrok,na stolikach ustawionych w holu szkoły zapłonęły świece. Ten nastrojowy element scenografii wprowadził nas w atmosferę wieczornicy patriotycznej. Spotkanie było niezwykle różnorodne. Najpierw wspólnie śpiewaliśmy pieśni patriotyczne, których pochodzenie przybliżali nam uczniowie prowadzący uroczystość. W przerwach pomiędzy utworami drużyny złożone z przedstawicieli nauczycieli, rodziców i uczniów rywalizowały w kilku konkurencjach dotyczących zagadnień związanych z naszą Ojczyzną i jej historią. Zwycięska okazała się grupa złożona z pani Magdaleny Jędryszek, pana Bartosza Ota i Kacpra Kiżewskiego z klasy 8d. Gratulujemy!
Po emocjach kibicowania i odśpiewaniu kilkunastu pieśni, nadszedł czas na zadumę nad trudną historią Polski. Dzięki przedstawieniu przygotowanemu przez grupę uczniów prowadzonych przez panią Władysławę Raus, mogliśmy śledzić losy naszego kraju i przypomnieć sobie drogę, którą nasi przodkowie przemierzali przez dziesiątki lat, aby odzyskać wolność. Występy uczniów w wielu z nas wzbudziły refleksję dotyczącą naszej postawy wobec Polski. Z dumą patrzyliśmy na młodzież, która z ogromnym zapałem i zaangażowaniem włączyła się w obchody Święta Niepodległości. Część aktorska wspierana była przez zespół Agat prowadzony przez panią Bożenę Kępkę. Na grupie muzycznej także się nie zawiedliśmy. Jak zawsze perfekcyjnie przygotowani ozdabiali uroczystość swoim śpiewem i grą na różnych instrumentach.
Przecież „muzyka-po milczeniu najlepiej wyraża to, co niewyrażalne” powiedział brytyjski pisarz Aldous Huxley.
Myślę, że uczestnicy tego wieczoru mogą powiedzieć podobnie. W czwartek to muzyka i słowo kierowane przez naszych uczniów najlepiej wyraziły to, co niewyrażalne- miłość do Ojczyzny.
